praca

1. Człowiek pracy; ludzie pracy, świat pracy «człowiek pracujący zarobkowo; warstwa społeczeństwa utrzymująca się z pracy zarobkowej»: Walka pracobiorców z ubezpieczeniami to nic innego, tylko walka z prawem człowieka pracy do zdrowia i do minimum egzystencji. FR 23-24/1936. Przeciw przyznaniu Chinom stałych, a nie jak do tej pory przedłużanych co roku, przywilejów handlowych było 73 demokratów, głównie tych, których polityczne losy uzależnione są od poparcia zorganizowanego świata pracy. Wprost 914/2000.

2. iron. Nie splamić się, nie zhańbić się nigdy pracą «nigdy nie pracować, być na czyimś utrzymaniu»: Przez całe życie Waldemar nie splamił się żadną pracą. Odbywał rodzinne objazdy od jednego brata do drugiego i zapadał na dłuższy pobyt. D. Koral, Wydziedziczeni.

3. Praca herkulesowa «praca, której wykonanie przekracza ludzkie siły»: Wczesnym rankiem musiał być do dyspozycji cesarza, a potem, aż do obiadu, zmagał się z zagraniczną polityką monarchii. A była to praca herkulesowa (obiektywnie trzeba przyznać, że hrabia trochę przecenił swe siły). R. Makłowicz, Kuchnia.

Cicha praca zob. cichy 1.

Nie bać się (żadnej) pracy zob. bać się 3.

Praca Danaid zob. Danaida.

Praca galernicza zob. galerniczy.

Praca nie zając, nie ucieknie zob. zając 2.

Praca Penelopy zob. Penelopa.

Syzyfowa praca zob. syzyfowy.

Żyć z pracy własnych rąk zob. żyć 11.